پرواز
یکشنبه، آذر ۵
شب است
و خيال است
و زيبايی
پرواز را نه برای بالا رفتن
که برای فرود آمدن دوست دارم
پرهای بسته، سقوط حتمی‌ست
در ميانه‌ی آسمان و زمين‌ام
با پرهای باز، پرواز را
نه به سوی آسمان
که به سوی زمين
در سر می‌پرورانم.
behrang ۱۳:۴۷ 
8 نظر:
که با سرعتی غیره قابل باور به زمین میخورم
از این شعرت خوشم آمد. غیر از شعر درباره چیزای دیگه هم بنویس.
in parvaz baraye tey kardane hala har noi az parvazo begiri age gharare tahesh ba mokh zamin khordan bashe man tarjih midam peida hamon masiro gaz konam ta ....
pyade:d
parvaz khube vali be sharti ke paydari tush bashe. Man az shenavar budan mitarsam :-S
پرواز رو دوست دارم به خاطر دقایقی که تو ارتفاعم نه لحظه اوج یا فرود
این نیز عشق من است!
راستی بهرنگ اولین نوشته‌ی بهمنانه را نگاه کن
;)
شاد و رها باشی
منم برای همین دوستش دارم..:)
نظرت چیه؟